HET TROTTOIR

Het Trottoir
PERIÓDICO PARA FLAMENCOS FRANCÓFONOS QUE PRECISAM
EDITORIAL
Assimil
Em tempos passados, o redator
em chefe deste jornal, na época
ainda um simples jornalista, já
havia aprendido que ―El Assimil
Horizontal‖ podia trazer grandes alegrias. Era um curso
avançado de idiomas que combinava o estudo com exercícios
fisicamente exaustivos.
Nos últimos meses pensamos
muito no Bruno. Como que ele,
como engenheiro, cuidaria das
aulas de francês de uma
―gostosa brasileira‖? Podíamos
nos imaginar como ele tinha se
apaixonado pelos olhos castanhos, como ele sonhava com os
cabelos pretos e como ele se
perdia com o sorriso radiante.
Mas, consciente e responsável,
como sempre, ele somente conversava sobre as aulas de francês, conforme previa o roteiro do
manual.
Não nos entenda mal. Não temos dúvidas sobre as habilidades linguísticas do Bruno. Ele
fala, apesar de ser valão, mais
ou menos correto o holandês.
Ele arranha também o Árabe
(«‫)' الرأ أصلع‬, o Russo (лысая
голова), o Chinês (" 光头), o
Suaíli ('Kichwa careca"), o Espanhol ("cabeza calva), o Italiano (―calvizie") e até um pouco do
dialeto da Flandres Ocidental.
E ele fala com todas as pessoas,
desde o primeiro ministro até a
diarista, mas será que isto faz
dele um bom professor? Mais
tarde talvez tenhamos que perguntá-lo à Joice. Soubemos,
entretanto, que o Bruno está
pensando em se mudar para o
Brasil. Ele até estaria disposto
a aprender Português. Parece
até que ele está de olho numa
professora que quer que ele se
aprofunde na versão portuguesa
do Assimil Horizontal. Uitstekend.
APRENDER O
PORTUGUÊS E DE BRASILEIROS FRANCÓFONOS QUE ESTÃO ESTUDANDO
O
HOLANDÊS.
‗We zijn tenslotte Flandriens‘
De familie plengde nog tranen van emotie toen onze
jongste reporter nonkel Bruno en tante Joice al op de
massagetafel betrapte. Een verslag.
HT: Ha, nonkel Bruno. En
tante Joice. Schone naam,
trouwens, Joice. Bijna net zo
mooi als die van mij. Maar
weet je: ik ben nog te klein
om Portugees te spreken. Zal
ik mijn vragen maar in het
Nederlands stellen? Eh, nonkel Bruno?
Laten we er maar meteen
invliegen. Hoe was die eerste
koers bij kunstlicht?
Joice: Lastig, man. Keihard.
Ik dacht echt dat er geen
einde aan zou komen.
Is het een traumatische ervaring geworden?
Bruno: Dat is het lot van een
topatleet. Het huwelijk consumeren is een duursport,
hè. Maar verrast was ik wel.
Ik kan niet zeggen dat ik het
zie n
aan ko men
h ad .
Niemand vond het nodig om
me een wegwijzer te laten
zien, moet je weten. Laat
staan dat ik voor de start het
roadbook had kunnen inkijken. Ik tastte de hele tijd in
het duister. Maar ach, het is
inmiddels al vergeven en
vergeten. Onder de douche
spoel je al die frustraties
weg, zeker als je je doel hebt
bereikt. Alleen de streep telt:
wie daar met de armen in de
lucht voorbijrijdt, is gewonnen.
Was die vroege ontsnapping
op voorhand gepland?
Joice: Ik had er niet met de
ploegleiding over gesproken,
neen. Je kunt een wedstrijd
niet op voorhand plannen.
Bruno: Het was een rare
koers: in de eerste kilometers
gingen we allebei al helemaal in de beugel, maar
daarna viel het een beetje
stil. Ik probeerde nog op de
kasseien te wippen, maar ik
bleef haperen. Pech zit altijd
in een klein hoekje, weet je?
Zat het slechte weer er voor
Bruno en Joice: zelden zo naar dat rode vod verlangd.
iets tussen?
Bruno: Droog of niet, daar
denk ik tenslotte niet over
na. We zijn Flandriens, nietwaar? En wat kan je doen
met al dat stof, behalve je
mond dicht houden?
Het zag er lang naar uit dat
met die eerste ontsnapping
het pleit beslecht was. Maar
dan viel het plots stil. Hoe
verklaar je die plotse terugslag?
Bruno: Ik had gewoon te
weinig jus in de benen. De
spaghetti van ‗s ochtends lag
wat zwaar op de maag, vrees
ik. Maar ik heb doorgebeten
en in de finale ben ik helemaal abloc gegaan.
Wanneer voelden jullie dat
de winst binnen was?
Joice: Eigenlijk pas in de
laatste meters. Daar voelde
ik me beresterk.
Bruno: Ik trapte gewoon in
de boter. Het parcours was
nochtans nauw, met enkele
verraderlijke bochten ook,
maar Joice heeft me daar
letterlijk doorheen gesleurd.
Toen de streep in zicht
kwam, heb ik hem op mijn 11
gesmeten en ik wist dat het
bingo was.
De eindsprint was zo indrukwekkend dat er al geruchten
over doping circuleren. Hebben jullie aan het spul gezeten?
Joice: Ik niet, neen. In een
wedstrijd voel ik me altijd
fris en jong, maar ik steek
mijn hand helemaal niet in
het vuur voor mijn entourage.
Verder in Het Trottoir
———
Wat Joice over Bruno moet weten,
en Bruno over Joice
Kruiswoordraadsel
Huwelijksmenu
Joice en de Veekaa
WAT JOICE OVER BRUNO MOET WETEN
Wikipedia in het diepst van zijn gedachten
Hoe een rekje in de Colruyt de geest van een Bossaert tot in de diepste
krochten van de Kalahari kon doen dwalen. Joices handleiding voor een
namiddagje boodschappen doen met haar kersverse echtgenoot. Luchthaventaksen inbegrepen.
Een praatvaar in de dop: de man die van veelzeggende stiltes slechts een verre herinnering maakt.
Een gouden tip, Joice: ga nooit onvoorbereid de supermarkt binnen met je kersverse vent. Je weet namelijk nooit wanneer je weer zult buitenkomen. Bruno
heeft namelijk de onhebbelijke gewoonte
bij elk artikel honderduit te beginnen
vertellen waar het vandaan komt. En
dan krijg je er de hele geschiedenis en de
belangrijkste bezienswaardigheden van
het land gratis bovenop.
Hij ziet een banaan en begint honderduit
over Buju, bananenbier, Gorilla‘s in the
Mist, BBQ‘en aan het Victoriameer, de
Kilimanjaro en safari‘s in Tanzania. Een
pak spaghetti doet hem uitweiden over
Pisa en zijn scheve toren, de Apennijnen,
het marmer van Carrara, het werelduurrecord van Francesco Moser, de invloed
van Maradona op de landstitel van Napoli in 1987, Sicilië, de Etna, de Camorra
en de geheimen van het catenaccio. Een
litchi noopt hem tot een exposé over de
Chinese Muur, slangen als hoofdgerecht,
honden en poesjes verorberen bij het
ontbijt, het eten met stokjes en tai chi in
het park. Een ‗cavaillon‘ ontketent een
spraakwaterval over de wilde paarden en
de flamingo‘s in de Camargue, de Mont
Ventoux, de arena in Arles en Vincent
van Gogh in Saint-Rémy-de-Provence.
Een paëlla in het diepvriesvak lokt een
speech uit over de Ramblas, Miro, Picasso, Gaudi, Hemingway op las fiestas de
San Firmin in Pamplona, de supportersclub van Indurain, de Spaanse Pyreneëen, Torla, Val d‘Ordesa en de Monte Perdido (à propos, ik heb nog een mooie
anekdote over een wolf en de Monte Per-
dido, mais j‘ai un trou de mémoire, moet
je bij gelegenheid misschien eens aan
Thomas vragen). En bij een fles mojito
begint hij dan weer over Cubaanse sigaren, Fidel, de Varkensbaai, Buena Vista
Social Club, Ché Guevara, zandvlooien
en de Malecon van Havana.
Maar hetzelfde gebeurt dichter bij huis.
Als u en ik een emmertje en een schepje
zien, denken we aan strandpret in De
Panne, desgevallend aan de kinderen in
de zandbak in de tuin. Bruno niet. Die
begint over de woestijnen in Namibië, de
schitterende, roodkleurige zandheuvels,
heroïsche verhalen over lekke banden in
de woestijn, jerrycans vol benzine en
drinkwater voor de volgende duizend
kilometer. En bij een fles Caipirinha is
hij niet meer te stoppen. Dan rollen de
anekdotes over samba en Rio over zijn
lippen, dan vertelt hij
honderduit over Copacabana, Belo Horizonte,
futbol, Pelé, piranha‘s
en slapen in een hangmat in het onherbergzame
Amazonewoud.
En sinds een jaar of
twee ook over Joice,
zijn licht en zijn leven.
Zou ze echt een huismus gemaakt hebben
van onze globetrotter
Horizontaal
uit Herseaux?
Peuter vast in toilet
RIO - Een kleine uk ontsnapte aan de
aandacht van zijn moeder en sloot zich
op in het toilet. Hij kreeg de deur met
geen middelen meer open. Ook de moeder slaagde er niet in het slot te ontgrendelen. De radeloze moeder liep in paniek
de straat op, tot de politie er uren later
met de hulp van de lokale brandweer en
de mobiele brigades van de Civiele bescherming in slaagde om de deur in te
beuken en de gedehydrateerde peuter uit
zijn hachelijke positie te bevrijden. De
uk, die luistert naar de naam Bruno
Bossaert junior, maakt het uitstekend.
De ongeruste ouders hebben wel alle
sleutels uit de woning verwijderd.
Kruiswoordraadsel
1
1. Op– en neergaand speelgoed
2. Firenze, gestortterd in het Frans
3. Niet droog
4. Gastvij stadje op de A4 bij Harare
5. Italiaanse zondag
6. Spaanse zuilen
2
3
4
5
6
7
Verticaal
1.Trage dagen, lange nachten (afk. anagram)
2. Egyptische vorst (anagram)
3. Lang geleden dat ik Rosie tegenkwam
(Eng. Afk.)
4. Brazilliaanse schone die kwam logeren
5. Voegwoorden (jaja: twee!)
6. Jarenlang of jongstleden
7. Verlengde uitroep
O QUE O BRUNO PRECISA SABER SOBRE A JOICE
A corrida para o Capitólio termina em Bruxelas
Joice quando neném.
Quando ela ainda morava no Brasil, ela pelo visto já gostava
dos com o estilo do Bruno.
Quando ela ainda morava no Brasil, ela pelo visto já gostava dos com o estilo do Bruno..
te e deixou a prima pra trás. A prima não ajudar, chorava de rir.
conseguia mais descer e ficou pendurada
Joice, com aproximadamente 8,5
nha, Joice convencia a mãe a dar colo e no galho. Joice chamou a mãe e essa colo- anos, sempre olhava o Jaider (irmão mais
sempre dizia: ―mamãe, a Sra. me carre- cou um colchão debaixo da arvore e pediu novo) quando a mãe estava trabalhando.
gue no colo só um pouquinho agora, mas para Joseana pular. Joice, em vez de
Jaider era muito gordo e a Joice
quando eu crescer vou cuidar de
muito magra. Um dia, de repentodas as casas de Escarpas e a
te, ela caiu no jardim (íngreme) e
Sra. não precisará trabalhar como
rolou junto com o Jaider. Ela se
hoje e nem me carregar no colo‖.
machucou toda, mas ela não chorava por causa da dor e sim pelo
Joice adorava brincar com os
fato que o Jaider tinha caído.
carrinhos do Joison (o irmão mais
Aos três anos, naquela época gordi-
velho), mas ele detestava que
pegassem seus carrinhos. Ele
escondia os carrinhos, mas a Joice
sempre os achava. Um dia, de
brincadeira, só para amolar, colocou os carrinhos mais bonitos
dentro do forno do fogão a lenha.
A mãe, que não sabia do esconderijo, acendeu o forno e todos os
carrinhos (logo os mais bonitos)
derreteram. A Joice morria de rir
e o Joison morria de tristeza, chorando muito.
Joice adorava cavalos. Um
dia, andando de cavalo na roça,
ela queria que o pai, que estava
com ela, a deixasse sozinha, mas
ela soltou a redia e o cavalo disparou e a ela só restava gritar para
que o pai a socorresse.
Joice brincava muito com
a prima (Joseane) na casa da madrinha do Jaider. Um dia, com +/8 anos, a Joice ensinou a prima a
subir numa mangueira, para chupar mangas, mas desceu de repen-
10 mandamentos
Aos seus seguidores, a Deusa de Capitólio ensinou, num bar
meio duvidoso na periferia de Paris, os seus 10 mandamentos:
1. Eu Sou a senhora, a sua Deusa.
2. Não terás outras deusas além de mim.
3. Só eu terei ídolos.
4. Honra a mim e só a mim.
5. Existe para você somente uma verdade, a minha.
6. Somente eu penso. Você executa o que eu pensar.
7. Somente eu tenho humor. Nunca se ache engraçado.
8. Nunca me dirija sua palavra sem eu solicitar. A
princípio somente eu falo coisas sensatas.
9. Nunca olhe para outras mulheres. Somente eu sou
bonita e atraente.
10. Sempre me sirva, mesmo quando isto não fizer
nenhum tipo de sentido para você.
A Joice sempre gostou de
tirar fotos de tudo. Sendo ou não
importante, ela parava tudo (e
todos) para tirar a foto. Pior ficava quando havia coqueiros. Neste
caso não somente parava, como
também abraçava o coqueiro e
pedia para tirar fotos de todos os
ângulos.
Entre os 18 e 24 anos, a
Joice pensou: vou fingir que irei
estudar em Uberlândia, mas na
verdade vou conquistar o mundo.
Vou fingir que irei participar de
congressos em Roma e Paris, mas
na verdade quero fazer um curso
de francês em Bruxelas. Vou
fingir que preciso fazer um curso
de francês em Bruxelas, mas na
verdade quero encontrar meu
futuro marido. Vou fingir que
quero fazer um doutorado em
Paris, mas na verdade quero
fazer de Bruxelas a minha casa.
Berichten uit de slaapkamer
‗Vrouwenbillen zijn als televisietoestellen.‘ Sterke verhalen over de man
die het geluk altijd ver ging zoeken, tot het plots spontaan aan zijn deur
kwam bellen. En over de studente die hem temde.
Het moet een jaar of drie
geleden zijn dat de Brusselse
goegemeente er lucht van
kreeg. Terloops, zomaar
langs zijn neus weg, begon
Bruno over de dochter van
een van de eerste kennissen
van zijn broer in Brazilië —
een plaatselijke studente uit
Capitolio in de deelstaat Minas Gerais, die voor een paar
maanden een onderkomen in
Brussel zocht. Ze mocht er
van haar univer-siteit een
paar congressen volgen in
verschillende steden, en had
meteen besloten dat ze langer
wilde blijven om Frans te
leren, en vervolgens te doctoreren in Parijs.
Bruno, een altruïst tot in de
kist, wou die verantwoordelijk-heid wel op zich nemen: Nog maar pas getrouwd en de kinderwens is al
het meisje een onderkomen
geven, misschien zelfs helpen om haar van de landing door te geven. En toch:
studies te betalen. Zelfs al wist hij amper toen ze elkaar uiteindelijk toch ontmoetwat er komen zou, en hoe dat meisje van ten, leek het wel alsof het lot het zo had
voorin de twintig het zou redden met gewild.
alleen maar een mondje Portugees, een Vrienden die het duo in die eerste dagen
beetje Spaans en een paar verdwaalde zagen passeren, merkten op hoe charwoordjes Frans als communicatiemiddel. mant, goedlachs en intelligent Joice was.
Het vertrouwen werd er niet beter op Hoe ze nooit opdringerig was, maar eitoen ze zelfs geen klok bleek te kunnen genlijk ook niet verlegen. Tijdens een
lezen: na enig over– en weer-gebeld be- fietstocht met een nieuwshongerige Trotsloot ze naar België te vliegen en een toir-redacteur begon Joice honderduit
tijdje in de De Smet De Naeyerlaan te over haar interesse voor musea en gelogeren, maar ze vergat stomweg het uur schiedenis te vertellen. Niet direct de
ADVERTENTIE
Van grote accidenten tot kleine ongevalletjes:
bij Bossaert bent u altijd goed verzekerd.
Voor inlichtingen: bel 0496 / 26.85.23
BOSSAERT VERZEKERINGEN.
OMDAT EEN ONGEVAL NOOIT ALLEEN KOMT.
duidelijk aanwezig.
dingen waar Bruno in het verleden wakker van had gelegen, maar hij bleek toch
maar mooi gecharmeerd. Toen onze reporter hem later die dag nog belde, ging
de telefoon vergeefs over. Pas uren later
belde hij terug, zich verontschuldigend
dat hij het gerinkel niet gehoord had
omdat hij zich in de slaapkamer bevond.
Bruno in de slaapkamer van onschuldige
studentes: we hadden toen al moeten
weten waar het op zou uitdraaien...
Ménu de noces
O espaço de Cupido
Querido Cupido,
Cuisine trop recherchée mais sans soucis
(Menu mi-exotique)
Gratin de cœurs d’amants au fruit de leur passion
Câlins aux quatre pattes
Deux moyens melons à la crème de pruneau
Préparation :
quelques décennies, selon culture et mûreté individuelles
Cuisson : le reste de vos vies (sans réfrigération)
Ingrédients : 2 cœurs d’amants frais (pas en boîte), passion et ses
fruits, câlins à volonté, 2 moyens melons, crème à fouetter (très fortement, vous allez voir…), pruneau.
Ontem, em um momento de descuido,
veio na minha direção um pequeno
menino. Os cabelos louros voavam no
vento e olhinhos brilhavam te tanto
rir. Ele disse que parecia o Tio Bruno.
Senti meu orgulho crescer. Eu, parecer
o Tio Bruno? Que elogio. Mas quando
ele me explicou a razão, caro Cupido, o
chão debaixo dos meus pés sumiu. "Você não tem cabelo na parte
superior", ele disse, "e só um bocadinho
nos lados". Ao meu lado estava a minha
esposa que se curvava de rir. Mas logo
vi que seus pensamentos estavam
vagando para os inúmeros outros atos
que teria feito com um nome diferente. "Mas, o tio Bruno tem uma crista
(pequena parte de cabelo???) na frente",
eu ainda argumentava. "Não tenho
absolutamente nada a ver com este
sujeito perniciosa e à deriva". Não
havia volta, quando cheguei ao quarto
do hotel, ela estava de malas prontas. Ela não queria nada com um cara
que, como o tio Bruno, se fazia passar
como o tiozinho. Como faço, querido
Cupido, para convencê-la que não sou o
famoso tio Bruno.
Um ―alias‖ sem esperança
Rincez les cœurs d’amants à l’eau chaude, voire hot. Egouttez-les en
les pressant légèrement entre les lèvres (les doigts si vous êtes enrhumé). Ne poignardez point ! Ecrasez les fruits de votre passion, à la
fourchette. Mélangez-y les cœurs revenus et poivrez très beaucoup au
moulin rouge. Répartissez dans un j’faitout bourré. Faites gratiner et
servez aussitôt, accompagné de sourire austral et ravissant (soit boréal et complaisant).
Puis lancez-vous dans la bataille des câlins. Faites assumer la position à propos. Dérobez sans affaire ; arrosez avec tendresse. Laissez
frémir encore 2 min. Nappez de jus d’affection.
Finissez par les melons. Réservez-les au frais. Fouettez votre crème au
batteur électrique en versant progressivement du pruneau. La préparation doit au moins doubler de volume. Incorporez les vœux de postérité et continuez à fouetter jusqu’à complète exaltation. Répartissez
ce discours amoureux sur les melons bien étalés. Garnissez de clins
d’œil au choix.
Vins conseillés : Saint-Amour, 1969 et 1983
Querida ―Alias‖,
Sua situação parece grave, talvez até
desesperadora. A menos que ... A
menos que você combine com ela no dia
29 de maio na “Grand Place” em Bruxelas, pois neste dia o Bruno irá se casar
com a Joice e colocará finalmente um
ponto final atrás de sua vida de vagabundo. A chance de que sua esposa
realmente acredita que se trata de um
erro lamentável, uma troca de identidades, será neste dia um pouco maior do
que a probabilidade que ela se apaixone
de repente para um vulto elegante que
alguns se atrevam de chamar de Tio
Bruno. E se isso acabar mal, eu só
posso aconselhar que você se enclausure num mosteiro. O mosteiro de Santo
Bruno, perto de Nice, é uma ótima
alternativa e ao final, o penteado, você
já tem.
Cupido
Paus Bruno de Eerste
Bruno, de Parelvisser
Bruno, de wijnkenner
Paus, wilde hij worden. Of anders: boer.
Tenminste, dat zei Bruno aan al wie het
horen wilde, op school als jonge snaak.
Waarom het niet zo ver gekomen is, weet
geen mens. We durven betwijfelen of er
bij de kerk iemand aan het treuren is.
En intussen is Bruno toch maar mooi
aan het celibaat ontsnapt.
De kleine Bruno vond er als peuter niets
beters op dan parels in zijn neus te stoppen. Mét overtuiging, bovendien: op een
dag, toen hij zich weer had laten gaan,
moest moeder Trees de hulp van de kinderverzorgster inroepen om het ding weer uit
zijn neus te peuteren. Met een haaknaald.
Hij is de zoon van een wijnhandelaar,
maar drinkt uitsluitend bier. Of, heel
soms, een plat water. En wie hem om
wijnadvies vraagt, komt ook van een
kale kermis thuis. Welke wijn best bij
een Canard à l‘orange past? ‗Wijn is om
te drinken, hé, niet om over te lullen.‘
Joice, a elegante Amazona
Eis a história de como a Joice domou os hooligans de Kortrijk na
sua primeira visita ao Estádio das Pegadas. Douradas.
Sábado a noite. O sol em Kortrijk se
Poe, mas nos arredores do Estádio
podem ser ouvidos passos acelerados
que indicam um nervosismo cada vez
maior.
Multidões estão se juntando. De repente um grito. ―Vamos Veeka‖. É a
voz de Joiciane Pio de Souza Filho, a
mais nova aquisição do Red-Side.
Vou até ela para entrevistá-la e pergunto: ―No Brasil as pessoas sabem o
que é futebol?‖. Futebol, sim, mas
não o verdadeiro futebol como daqui,
ela responde cheio de charme. Não
prestei atenção, porém, à resposta,
pois eu estava totalmente impressionado pelo seu charme, seus olhos de
Joice no meio dos durões do ―Red-Side‖
jabuticaba e seu sorriso gentil e discreto.
Para entender:
Ao chegar atrás do gol, Joice grita imediatamente e bem forte ―Vamos Veeka‖. Veeka são as duas últimas letras de KVK que é a
abreviação do nome do Clube de Kortrijk, uma
Bruno (B.B.) e Philippe Remy (P.R.), um
cidade na Bélgica que tem uma importância espeamigo do Bruno, e eu mesmo nos olhamos cial para o Bruno e para sua família. Os torcedores
assustados. Maior ainda é a nossa sur- de Kortrijk gritam veeka (VK), o que seria algo
como “zeeiiiro” ou “gaaalooo”. As cores de KVK são
presa quando o ―red-side‖ acompanha a vermelho e branco. Os torcedores mais fanáticos,
os durões, fazem parte do “Red-site” e são chamaJoice nas suas canções.
dos também de “red-siders”.
-‘Mas Joice, você conhece K.V. Kortrijk?‘
-‘É óbvio que conheço o ―Veeka‖.‘
-‘Porque obvio? O veeka é muito conheci- Sempre quando olho para ele, quero acado, mesmo em Capitólio.‘
riciar sua careca e quando o vejo dormir
-‗Verdade?‘
ou comer seu pãozinho, não consigo con-‘Verdade.‘
trolar meu instinto de mãe.‘
**
O jogo, entretanto, começou.
Fantastico
-‘O que você acha do Veeka?‘
-‘O Veeka é o que há de melhor dos de -‘Há outras qualidades?‘
puros-sangues árabes.‘
-‘As vezes ele é muito divertido. Princi-‗Joice, quais são a principais característi- palmente quando ele imita o babuíno ou
cas do Bruno?‘
a babuína. E mais, ele é muito inteligen-‘Sabe, ele é tão fofinho, meu xodozinho. te.‘
Enquanto isto, cheguem até nós farrapos de uma conversa
extremamente
intelectualizada
entre B.B. e P.R..
B.B.: ‗Que horas
tem no seu relógio?‘
P.R.: ‗não faço menor ideia.‘
B.B.: ‗Será que já
passou das quatro?‘
P.R.: ‗Estou sem
relógio.‘
Vagabundo,
grita
Joice quando o Juiz
não apita uma falta
no seu favorito William Barbosa (Willy Brasil).
-‘Você sabe o que está faltando ao Veeka,
ela diz de repente: Albert de Lamper.‘
-‘Quase desmaiamos de espanto. Você
conhece Albert de Lamper?‘
-‗É óbvio, o famoso lateral-esquerda do
início dos anos oitenta. Aquilo era um
jogador.‘
―Boeren, boeren‖, grita o Bruno junto com
a multidão de ―Red-Siders‖.
-‗O que você está dizendo?‘
-‘Fazendeiros, ele traduz.‘
Não conseguimos conter a nossa risada.
O futebol arte do orgulho de Kortrijk,
Willy Brasil, resulta rapidamente num
gol e a Joice pula e me abraça longamente. ―Ô meu Deus, Veeka é fantástico‖.
‗Não exagera,‘ respondo eu, mas ela não
ouviu a minha resposta.
Naquela noite eu sonhei com palmeiras e
lagunas rasas.
Tip voor getrouwde vrouwen
Leva seu macho para o cabaré, que terás umas horas de descanso. Bruno
nem para a foto tirava os olhos das dançarinas.
A locomotiva de Laeken
Os analistas às vezes comparam o ―atleta pedigree‖
Bruno Bossaert com Emil Zatopek, mas ele parece ser
dúvida para os Jogos Olímpicos de Londres 2012. A razão é simples: hoje ele começou um esforço ainda mais
duradouro: o Casamento.
―Correr um Brunozinho‖
Sua principal característica é uma fome
devastadora por medalhas. Isto é provavelmente uma consequência do ambiente muito competitivo no qual o Bruno
cresceu. Todas as condecorações que
seus pais ganharam em suas vidas
profissionais influenciaram, sem dúvida, o jovem de Kortrijk. Como estudante ele conseguiu superar em originalidade todos os seus professores da Universidade Católica de Lovania. Ele
ganhou reconhecimento generalizado e
impunha respeito. Em provas ele se
tornou um mestre em obter o melhor
resultado possível com o mínimo de
esforço.
Fenômeno
O superatleta Bruno Bossaert: conhecedor de todos os mercados, também dos ilegais
Três minutos e 58 segundos. É com este
tempo que Bruno completou seus 1000
metros da semana passada no seu treino
no Clube de Atletismo de Bruxelas (CAB).
Uma ótima marca.
Mas no primeiro treino já detectamos uma
barriguinha, o que denunciava um estilo
de vida burguês. Conversar com ele era
muito difícil, pois ele sempre tentava acompanhar, ofegando, os outros corredores de longa distância. Ao longo do tempo
ele melhorou seu condicionamento e aprendemos a apreciá-lo como um atleta
social e jovial que sempre dá o melhor
dele para alcançar o quanto antes a linha
de chegada.
Quando a concorrência é muito grande,
ele saca sua arma secreta: o humor. De
repente ele começa a contar piadas, tática
essa que faz com que os abdominais come-
çam a relaxar pelo excesso de risadas. Ele
usa este momento de fraqueza para iniciar o ―sprint‖ final e raramente alguém
ainda o alcança.
Na aparência e no seu estilo de corrida,
ele tem algo de Emil Zátopek (1922-2000),
o lendário corredor a distância checo,
chamado carinhosamente de "A Locomotiva". Em Helsinki, em 1952, ele foi uma
verdadeira celebridade, ganhando três
medalhas de ouro: a dos 5000 metros, a
dos 10.000 metros e a maratona. Bruno, te
restam dois anos para Londres 2012. Tudo ainda é possível.
Mas, como Zátopek, o Bruno combina
principalmente a resistência e a explosão,
duas habilidades que ele vai precisar para
a corrida de sua nova vida: o casamento.
E isto, isto é uma corrida extraordinária.
Expediente
Het Trottoir (a calçada)
Boletim mensal.
Ano 13, nº. 2
Tel.: Particular
Editores: Yves Bekaert, Francis Bossaert, Giovana TJ Bossaert, Katrien Bossaert, Marjan
Bossaert, Frank Brisard, Trees Cornette, Joana Dárcia, Ann Decapmaker, Isabelle Delabie,
Frank Demets, Ben Demets, Hilde Dendooven,
Dirk De Waele, Ana Sheila Fernandes Costa,
Jan Festjens, Maarten Rabaey, Philippe Rémy,
Thomas Van Steenberghe, Vanusa.
Valor: a combinar
E é este princípio de rendimento que
ele aplica no esporte. Suas pernas treinadas sobem os morros como poucos. E
desta forma ele sempre acaba com todos os membros do seu clube de atletismo, os ―fodões do mato‖. Nos clubes nos
arredores de Laeken, ―correr um Brunozinho‖ já se tornou um conceito muito espalhado. O conceito se refere ao
fenômeno de que atletas passam pelos
seus companheiros como se fosse um
foguete, aparentemente sem esforço.
Ter estilo é para alguns de nós apenas
algo congênito.
É óbvio, portanto, que até o interior da
residência conjugal está repleto de
sinais do atletismo. A coleção de medalhas brilhantes nas paredes cresce ano
após ano: os 20 km de Paris e os 20 km
de Bruxelas em 2001, 2002, 2003, 2004,
2005, 2006, 2007, 2008, 2009. Todos
estes eventos se tornaram marcos na
vida de Bruno e são muito cuidadosamente preparados. Hoje em dia é muito
comum encontrar o Bruno correndo nas
ruas com seu monitor de frequência
cardíaca, com tênis adaptados ao tempo
e com roupas finas que deixam as mulheres atônitas. E precisa ser dito: com
a mente no zero e o olhar no infinito,
ele obtém a cada ano resultados mais
importantes.
Surpresa
Não será nenhuma surpresa se a imprensa local o acompanhará com muito
interesse nos próximos 20 km de Bruxelas, corrida que acontecerá no dia 30
de maio. Portanto, amanhã. A impren*Em uma panela de pressão, leve ao fogo médio sa já está especulando sobre uma possío azeite, a cebola, o alho e frite por 5 minutos vel nova surpresa. Nós esperamos que
ou até dourar
ele corre os 20 km no seu terno de casa*Acrescente o fígado, sal, pimenta, a salsa e
mento e com Joice firmemente nos seus
misture bem
braços.
*Junte a água, tampe a panela e cozinhe em
Mas ele ainda terá que ficar de olho em
fogo baixo por 10 minutos
*Depois de pegar pressão, retirar a pressão da sua dieta. Podemos contar com vocês
panela, transfira para um prato e sirva acompan- para nos ajudar a vigiar o Bruno esta
hado de legumes
noite, para que ele evite excessos na
*Segredinho Tudo gostoso:
O fígado fica mais gostoso e fácil de ser digeri- comida e nas bebidas alcoólicas e para
do se você deixá-lo de molho em leite frio por que ele se deite cedo, de preferência
40 minutos antes de começar o preparo.
sozinho?
Bruno’s kooktip
De trauma‘s van Mega-Bruno
Over grenzeloos vertrouwen, onvermoed theatertalent
en schunnige schetsen van geslachtsdelen: de onvermoede kantjes van Bruno B. uit B.
Met de onafscheidelijke pruik en dito Hawaïhemd: zou Mega-Bruno
dan misschien toch de Oostenrijkse Brüno kunnen zijn?
Het was een avond in 2001. De
technologie stond voor niets en megaBruno slaagde er na lang proberen in een
rechtstreekse webcam-verbinding vanuit
Canada te maken met onze computer in
België. Of hij onze PC eens mocht overnemen? Vanzelfsprekend! Voor geen geld
ter wereld zouden wij durven in te gaan
tegen de verrassende nieuwe verwezenlijkingen van het internet. Bedenk het
heilzame nut van dergelijke bliksemsnelle verbindingen voor het welzijn van de
wereldbevolking! Tot we het resultaat op
ons computerscherm begonnen te ontwaren : de getekende voorwerpen op de PC
leken verdacht veel op de schunnige
schetsen van geslachtsdelen… Getekend
een schaterlachende mega-Bruno.
Nu pleit voor onze gewezen Kortrijkse held dat hij altijd opnieuw zoveel
vertrouwen stelt in zijn medemens. Zo
mocht Sophie ooit eens met zijn bankkaart (en code !) naar de automaat om
zijn rekening wat lichter te maken. Hij
wilde trakteren. Hij was ook niet te beroerd om mij eens met zijn wagen de
volledige rit naar Trucy te laten uitrijden, goed wetende dat ik al 10 jaar niet
meer met vitessen overweg kon. ―Zet hem
maar in vijfde vitesse en vooral blijven
sturen‖…
Waling
Velen onder jullie zijn wellicht
ook niet op de hoogte van het feit dat
mega-Bruno vroeger een gewaardeerd lid
was van een amateurgezelschap dat eenvoudige toneelstukken instudeerde.
Vraag hem maar eens om zijn hoofdrol
over te doen uit het 19e eeuwse stuk “Le
Babouin et la Babouine‖. Groot is de kans
dat verbazing eenieders deel is.
En dan nu: is mega-Bruno nu een
Vlaamse Waal of een Waalse Vlaming ?
Volgens de meeste deskundigen is hij een
Waal. Noemt zichzelf een Waal, woonde
in de Walen, stemde voor de Walen en
leeft als de Walen. Zit op zijn paard als je
BHV vernoemt en droomt als een Waal
van eeuwigdurende discus-sies. Maar is
anderzijds niet vies een nieuwe taal aan
te leren. En zijn botten af te draaien op
het werk. En hij dweept niet met koningin Fabiola. Dus toch een Vlaming ? We
houden het maar bij een Waling.
En nu is er dus Joice. Zij zorgt
ervoor dat hij vandaag rondloopt zoals
een mens van zijn kaliber zou moeten
rondlopen : op grootse wijze. Niet de kleren, maar Joicy maakt de man.
Mega-Bruno. Een Groote Mijnheer
PROCURA-SE
No sábado, 29 deaio de 2010, entre às 2h
e 5h da manhã foi visto um sujeito suspeito na altura do parque de Laeken. Trata-se
de um jovem com bigode, vestido no estilo
Oriental. Ele aparentava ter 1,75 metros
de altura e com o corpo de atleta. Ele fala
com uma voz suave e troca facilmente do
Francês para o Holandês ou Inglês. Ele
não usava aliança de casamento. A polícia
espera que ele apareça nas próximas
horas nos arredores da Grand Place de
Bruxelas.